Planlama Kurumunun Görmedikleri; Kimlik Ve İbadet Mekânı Olarak Cemevleri

Abstract

Bu makalenin amacı, toplumsal ve kültürel ilişkilerdeki eşitsizliklerin nasıl mekânsallaştığını çözümlemektir. Böyle bir çözümlemenin kentsel politikaların yörüngelerini anlamaya ve daha mutlu ve adil bir kent için alternatif çözümler üretmeye yardımcı olacağına inanıyoruz. Bu amaçla alt kültür kümelerinin kurumsallaşma ve kamusal alanda özgün kimliğiyle var olabilme sorununu, azınlıkta kalan inanç kümelerinin kimlik mekânları kapsamında ele aldık. Türkiye’deki mekânsal planlama kurumunun çokkültürlülük olgusuna yaklaşımını kentsel adalet, toplumsal eşitlik ve temel haklarla ilişkili olarak siyasal-kültürel coğrafya, toplumsal ve kültürel kuramlar ışığında tartıştık. Bu tartışma için Türkiye ve İngiltere’de yürüttüğümüz alan çalışmalarından yararlandık. Çeşitlilikle ilişkili planlama sorunları için, 1990’lardan beri coğrafya ve planlama yazınında rağbet gören çok ölçekli bir yöntem geliştirilmesi önerisinin üzerinde durulması gerektiği kanısına vardık. Ancak, bu teknik yaklaşımın ötesinde, yönetimin kültürel-kentsel siyaset vizyonunun çok temel bir rol oynadığını gördük.