A Reading of Interpretative Models of Minimalism in Architecture

Abstract

Mimarlıkta minimalizm 80’lerde ortaya atıldığından bu yana tartışmalı, kendine özgü bir konudur. Minimalizm üzerine söylem 90’larda yoğunluk kazanırken 21. yüzyılın ilk on yılının ortalarında kuramsal bir odak olmaktan yavaş yavaş çıkmaya başlamıştır. Mimarlıkta minimalizmin bir kökeni ve süregelen bir gelişmesi olmadığından ve çok az mimar kendini minimalist ilan ettiğinden, tartışma tarz, eğilim, akım ya da okuldan bağımsız olarak sürmüştür. Demek ki, mimarlıkta minimalizm postmodern dönem ve sonrasında varolan ve yaygınlaşan biçimsel deyimi açıklama ihtiyacından doğan mimari bir söylem olarak da nitelendirilebilir. Önerilen araştırma çerçevesinin amacı, yorumlayıcı modelleri okuyarak, mimarlıkta minimalizmin tarihinin kuramsal bir tarih olduğunu öne süren çağdaş mimarlığı daha iyi anlayabilmektir. Bu nedenle çağdaş mimarlık araştırmacısı, minimalizmin, ne sadece biçimsel yapısının açıklanması, sınıflandırılması, şiirsel çözümlemesi, hatta ne de yalnızca minimalizmin ortaya çıkışını toplumsal ve tarihsel bağlama dair sorunlarla yüzyüze gelir. Herşeyden önce bir dizi muğlak kuramsal yorumlara karşı eleştirel bir bakışa sahip olmak gerekiyor.